Είναι σημαντικό αρχικά να κατανοήσουμε την υφιστάμενη κατάσταση του αγροτικού τομέα στην Ελλάδα για να μπορέσουμε τεκμηριωμένα να μιλήσουμε για τις σύγχρονες προκλήσεις. Ο πρωτογενής τομέας στη χώρα μας απασχολεί περίπου το 10% της συνολικής απασχόλησης της χώρας εκ των οποίων ποσοστό 64% είναι ηλικίας άνω των 45 ετών, ενώ για το έτος 2020 συνεισέφερε το 3,5% του ΑΕΠ της Χώρας. Σύμφωνα με τη Eurostat, η μέση καλλιεργούμενη έκταση ανά εκμετάλλευση ανέρχεται σε περίπου 54 στρέμματα, η αποδοτικότητα της αγροτικής εργασίας στη χώρα μας υπολείπεται του ευρωπαϊκού μέσου όρου κατά 21,4%, ενώ ποσοστό λιγότερο του 6% των αρχηγών αγροτικών εκμεταλλεύσεων, διαθέτουν κάποιο βασικό υπόβαθρο γεωργικής εκπαίδευσης. 

 

Όλα τα παραπάνω αποτυπώνουν με σαφήνεια τις βασικές διαρθρωτικές αδυναμίες του αγροτικού τομέα της χώρας μας, οι οποίες όταν συνδυαστούν με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής (ανομβρία, φυσικές καταστροφές, αύξηση μ.ο. θερμοκρασίας, ερημοποίηση εδαφών, μείωση αποδόσεων κ.α.), την ραγδαία αύξηση του κόστους των εισροών και τις συνεπακόλουθες αλλαγές που συντελούνται σε επίπεδο Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ, δημιουργούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο στο οποίο καλούνται να διατηρήσουν τη βιωσιμότητά τους οι γεωργικές και κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις της χώρας.   

 

Διαφαίνεται λοιπόν ότι η μεγαλύτερη πρόκληση όχι μόνο σήμερα, αλλά διαχρονικά για κάθε επιχείρηση που δραστηριοποιείται στον πρωτογενή τομέα είναι η έγκαιρη προσαρμογή της στο ραγδαία μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Δυστυχώς στη χώρα μας χάθηκε περίπου μια δεκαετία όπου λόγω έλλειψης μακροπρόθεσμης στρατηγικής αγροτικής ανάπτυξης του σχετικού Υπουργείου, δεν συντελέστηκε εγκαίρως η προσαρμογή του αγροτικού κόσμου στα νέα δεδομένα της ΚΑΠ. Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα, όπου για την περίοδο 2023-2027 η ΚΑΠ επιβάλλει στους αγρότες να εφαρμόσουν παραγωγικά συστήματα με τα οποία δεν είναι εξοικειωμένοι. 

 

Συνοψίζοντας, θα τόνιζα πως όπως συμβαίνει με κάθε αυτόνομη οικονομική οντότητα, κάθε αγροτική επιχείρηση καλείται να λάβει τις επιχειρηματικές/στρατηγικές της αποφάσεις οι οποίες θα καθορίσουν τη διατήρηση ή μη της βιωσιμότητάς της. Δομικά στοιχεία για την επιτυχία είναι η υιοθέτηση μιας κουλτούρας επένδυσης αρχικά στη γνώση, την καινοτομία και τις νέες τεχνολογίες. Ουσιαστική επίσης είναι η επιμονή στην ασφάλεια και ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων καθώς και η (έστω και περιορισμένης έκτασης) καθετοποίηση της παραγωγικής διαδικασίας. Τέλος, η υιοθέτηση τεχνικών μείωσης των εισροών και η προστασία του περιβάλλοντος αποτελούν εκ των ων ουκ άνευ. 

 

Αν όλα τα παραπάνω φαντάζουν δύσκολα για τον αγρότη, τότε είναι η κατάλληλη στιγμή να αξιοποιήσει δωρεάν δομές όπως είναι ο Ευρωπαϊκός Κόμβος Ψηφιακής Καινοτομίας #DigiAgriFood, ή/και οι Φορείς παροχής γεωργικών συμβουλών.   

 

Διαβάστε ολόκληρο το #32o Business Story του #DigiAgriFood εδώ.